برای درمان پرخاشگری در کودکان اولین گام این است که نوع پرخاشگری آنها و علت آن را بر اساس توضیحاتی که ارائه شد شناسایی کنیم و پرخاشگری را به صورت موردی برطرف نماییم.
در مورد کودک پرخاشگری که الگو پذیری عامل این گونه رفتار او بوده باید روی الگوی کودک کار کرد و راه های دیگری جز پرخاشگری را به آن الگو آموخت. اگر پرخاشگری در اثر ناکامی به وجود آمده باشد بایستی کودک ناکام را در رسیدن به اهداف مطلوب و دوست داشتنی کمک کنیم.
در مواردی که علت پرخاشگری اضطراب است باید از نگرانی درونی و اضطراب کودک مطلع شویم. به کودکان مضطرب باید فرصت صحبت کردن بدهیم تا نگرانی خود را ابراز کنند و تا حد امکان بایستی سعی کنیم در جهت رفع نگرانی ای که آنها را آزرده است قدم برداریم . ورزش کردن برای این کودکان بسیار موثر است و باعث تخلیه ی هیجانی می شود.
در کشمکش های درونی بایستی کودک را از حالت دوگانگی خارج ساخت و کمک به کودکان در تصمیم گیری باعث میشود که بیاموزند به حالت های دوگانه درونی خود پایان بخشند. در پاره ای از موارد کودک افسرده پرخاشگری شدیدی از خود نشان می دهد.در این میان لازم است به این نکته پی ببریم که او چه چیز دوست داشتنی ای را از دست داده و چه گونه می شود مورد از دست رفته را برای او جبران کنیم.
در مورد پرخاشگری ، شیطنت و مصرف دارو بایستی حتما با پزشک متخصص ارتباط داشته باشیم تا کودک از نزدیک مورد معاینه قرار گیرد. هنگامی که کودک قربانی خشونت در مدرسه شده است بایستی با مسئولان مدرسه صحبت کنیم و لازم است که ایشان طبق قانون و مقررات خاص با کودکان خشونت گرا برخورد کنند و نیز کودکانی را که قربانی خشونت شده اند براساس رفتارهای خوبشان مورد تشویق و تایید قرار دهند.
چنانچه نوع پرخاشگری کودک خصمانه است بایستی کودک را از آزار و اذیت کردن دور کنیم تا مجبور نباشد برای تلافی و انتقام افراد دیگر را اذیت کند و اگر پرخاشگری از نوع وسیله ای است بایستی راه های دیگری را جهت مطرح کردن کودک برگزینیم تا او ناچار نباشد از روش خشونت برای جلب توجه استفاده کند.
روش هایی برای درمان پرخاشگری کودکان
1- محدودیت هایی برای کنترل پرخاشگری وضع کنید و آنها را به اطلاع کودک برسانید.
2- مدل های پرخاشگری را به حداقل برسانید. برای این منظور میتوانید از راهکارهای زیر استفاده کنید :
الف. ساعاتی را که کودک فیلم های خشونت آمیز تلویزیونی می بیند محدود کنید.
ب. فیلم ها ، تصاویر و روزنامه ی کودک را به دقت انتخاب کنید.
پ. الگوهایی را در اختیار کودک بگذارید که پرخاشگرانه نباشند.
ت. همراه کودک برنامه های تلویزیونی را ببینید و صحنه ی پرخاشگرانه ی آن را تفسیر کنید.
3- همدلی را افزایش دهید. آگاهی کودک را نسبت به رنجی که بر اثر پرخاشگری او در افراد یا حیوانات به وجود می آید.
4- رفتارهایی را که مغایر با رفتار پرخاشگرانه است تقویت کنید.
5- به جای کودک پرخاشگر به کودکی که به وی پرخاش شده توجه کنید.
6- نحوه ی ارتباط کودک را با افرادی که با او زندگی میکند مورد بررسی قرار دهید.
7- اگر قرار است کودک به دلیل رفتار خشونت آمیزش تنبیه شود بهتر است به طریقی باشد که منجر به حمله ی انتقامی و تلافی جویانه از طرف کودک نشود.
8- فرصت تخلیه ی هیجانات را برای کودک فراهم کنید.
9- مباحث گروهی یا خانوادگی را که تاکید بر همکاری با دیگران دارد به کار گیرد.
10- همکاری ، مسئولیت و پیگیری مسائل مورد علاقه را با دادن مسئولیت به کودکان تشویق کنید.
11- برای مهار رفتار کودکان ، فنون محروم سازی ممکن است تا حدودی مفید واقع شود. بنابراین رفتارهای پسندیده را به وضوح تشریح کنید و پاداش ها و کیفرهای آنها را بیان نمایید.
12- فعالیت های ساعتی او را در مورد امکان با شرکت کودکی دیگر طراحی کنید.
13- از تنبیهات بدنی پرهیز کنید.
14- علت رفتار پرخاشگرانه وی را بیابید.
15- ثبت وقایع روزانه ، بازی درمانی ، بازی های جالب ، جمله سازی و گوش دادن فعال ممکن است به عنوان کمکی در جهت درک کودکان خشن به کار گرفته شود.
16- به کودک بفهمانید که با هر رفتار خشونت آمیز خود را از شما بیشتر دور میکند.
17- از کودک پرخاشگر بخواهید الگوی مطلوبی برای خود بیابد و فهرستی از رفتارهای الگو را در کوتاه مدت اجرا نماید.
18- با کودک قرارداد رفتاری ببندید تا برای رفتارهای مطلوبش جایزه دریافت کند و نتیجه ی اعمال نامطلوبش را ببیند.
